Η «κουλούρα» Σαντορίνης
Ένας ιδιαίτερος και μοναδικός τύπος κλαδέματος των κλημάτων αναπτύχθηκε στη Σαντορίνη και είναι γνωστός με το όνομα «κουλούρα» Σαντορίνης, «στεφάνι» ή «καλάθι» Σαντορίνης. Η τεχνική αυτή χάνεται στα βάθη των αιώνων και με τον καιρό τελειοποιήθηκε σε τέτοιο βαθμό, ώστε εκτός από ιδανικό τρόπο διαμόρφωσης, κάνει τα κλήματα να μοιάζουν με φυσικά έργα τέχνης.
Για να φτιάξουν την «κουλούρα» Σαντορίνης, οι έμπειροι αμπελουργοί πλέκουν μεταξύ τους τις αμπελόβεργες, σχηματίζοντας ένα μεγάλο στεφάνι, σαν ένα φυσικό καλάθι, που ακουμπά στην ηφαιστειακή γη του νησιού. Μέσα εκεί ωριμάζουν προστατευμένα τα σταφύλια, χωρίς να κινδυνεύει η παραγωγή, ενώ το αμπέλι αντεπεξέρχεται στις ιδιαίτερα δύσκολες εδαφοκλιματικές συνθήκες της Σαντορίνης, που συνοψίζονται στις εξής:
• Πολύ ισχυροί άνεμοι, ιδιαίτερα την άνοιξη, εποχή που βγαίνουν οι νέοι βλαστοί.
• Δυνατά χτυπήματα από την άμμο του ηφαιστειογενούς εδάφους, που παρασύρεται από τον άνεμο.
• Καυτός ήλιος κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.
• Έλλειψη νερού (εκτός από τη νυχτερινή θαλασσινή υγρασία).
Ένας άλλος τύπος κλαδέματος, παρόμοιος με την «κουλούρα» Σαντορίνης, είναι το λεγόμενο «κουλούρι» ή «κλάδα», όπου ο αμπελουργός μετατρέπει με πολλή τέχνη, κάθε αμπελόβεργα σε ένα μικρό κύκλο, σαν κουλούρι, το επίπεδο του οποίου είναι σχεδόν κάθετο στο έδαφος.
