Mοναδικές οινοποιητικές πρακτικές
Η Ελλάδα έχει πολύ μεγάλη οινοποιητική παράδοση, που ανέδειξε πλήθος από μοναδικές οινοποιητικές πρακτικές. Πολλές εξ αυτών καθιερώθηκαν, ούσες ήδη γνωστές για χιλιετίες, όπως δείχνουν οι ιστορικές αναφορές και τα αρχαιολογικά ευρήματα. Ανάμεσά τους είναι η χρήση πιεστηρίων, η απολάσπωση, η διήθηση, η θείωση, η παλαίωση κ.ά.
Τα ονομαστά ελληνικά κρασιά της αρχαιότητας δημιούργησαν τη φήμη τους εξαιτίας της ποιότητάς τους, που οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό σε αυτές τις ιδιαίτερα εξελιγμένες για την εποχή τους μοναδικές οινοποιητικές πρακτικές.
Με το πέρασμα του χρόνου, οι μοναδικές οινοποιητικές πρακτικές που αναπτύχθηκαν στην Ελλάδα μεταφέρονται από γενιά σε γενιά, μαζί με την τεχνογνωσία που απαιτούν. Το αποτέλεσμα είναι η παραγωγή δημοφιλών κρασιών, τόσο στις περιοχές παραγωγής τους, όσο και αλλού και βέβαια σε οινόφιλους που αναζητούν να δοκιμάζουν την αμπελουργική παράδοση κάθε χώρας, γνωρίζοντας τα ιδιαίτερα και μοναδικά κρασιά της.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα μοναδικών οινοποιητικών πρακτικών που εφαρμόζονται και στη σύγχρονη εποχή από έλληνες οινοποιούς είναι τα εξής:
• Το λιάσιμο των σταφυλιών, για την παραγωγή λιαστών κρασιών.
• Η προσθήκη ρητίνης πεύκου για την παραγωγή ρετσίνας.
• Οι διάφοροι και διαφορετικοί τρόποι οινοποίησης, για την παραγωγή παραδοσιακών κρασιών, όπως είναι η βερντέα, το νυκτέρι, ο μαρουβάς, τα αεριστά κρασιά, κ.ά. Πολλά από αυτά τα κρασιά, παράγονται σε ιστορικούς ελληνικούς αμπελώνες.
Σήμερα, οι περισσότερες από τις μοναδικές οινοποιητικές πρακτικές της Ελλάδας εφαρμόζονται κάτω από την επίβλεψη έμπειρων επιστημόνων, γεωπόνων και οινολόγων, με τη χρησιμοποίηση μηχανημάτων νέας τεχνολογίας, σε σύγχρονα οινοποιεία. Ωστόσο, η διαδικασία παραγωγής βασίζεται σε τεχνικές που πρωτοεφαρμόστηκαν εδώ και αιώνες.
