Θερμοκρασία δωματίου
Δυστυχώς, τα περισσότερα ερυθρά κρασιά σερβίρονται υπερβολικά ζεστά, ιδίως όταν οι θερμοκρασίες αρχίζουν να ανεβαίνουν. Αυτό, κατά κύριο λόγο, οφείλεται σε μία παρεξηγημένη έννοια, η οποία προέρχεται από την αντίληψη ότι ένα ερυθρό κρασί πρέπει να φτάνει στο τραπέζι σε θερμοκρασία δωματίου.
Είναι αλήθεια πως κάποτε, την εποχή των πύργων, των παλατιών και των αρχοντικών, αλλά και των ταβερνείων ή των καπηλειών, η θερμοκρασία δωματίου βρισκόταν στους 16-18°C (αυτή είναι η ιδανική θερμοκρασία για την απόλαυση ενός πλούσιου ερυθρού κρασιού). Σήμερα όμως, η θερμοκρασία ενός –θερμαινόμενου– δωματίου, δύσκολα πέφτει, ακόμα και το χειμώνα, κάτω από τους 20-21°C, ενώ εάν μιλήσουμε για την Ελλάδα και τις υπόλοιπες εποχές του χρόνου, οι θερμοκρασίες των δωματίων είναι κατά πολύ υψηλότερες. Ωστόσο, ελάχιστα κρασιά είναι ευχάριστα σε θερμοκρασίες που ξεπερνούν τους 18°C!
Επιπλέον, τα περισσότερα σύγχρονα ερυθρά κρασιά απαιτούν θερμοκρασίες χαμηλότερες απ’ ό,τι εκείνα προηγούμενων γενεών, γιατί οινοποιούνται διαφορετικά. Είναι προϊόντα περισσότερο ώριμων τεχνολογικά σταφυλιών, άρα πιο πλούσια, πιο φρουτώδη και πιο αλκοολούχα. Φτιάχνονται με την επιδίωξη να έχουν πιο μαλακιά γεύση και λιγότερες ταννίνες. Πολλά μάλιστα εξ αυτών, για να είναι ευκολόπιοτα, έχουν ταννίνες που μόλις γίνονται αντιληπτές και αρώματα ώριμων φρούτων, με αποτέλεσμα να είναι σαφώς πιο απολαυστικά όταν σερβίρονται στους 15-16°C. Με άλλα λόγια, η κατάλληλη ψύξη των ερυθρών κρασιών (στο ψυγείο ή σε σαμπανιέρα, με νερό και πάγο), έως την απόκτηση της επιθυμητής θερμοκρασίας επιβάλλεται, άσχετα από την παρεξηγημένη έννοια της θερμοκρασίας δωματίου.
