Η ελληνική αμπελοοινική έρευνα αύριο
Στο τέλος της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, η συζήτηση για την ελληνική αμπελοοινική έρευνα αύριο έχει ξεκινήσει και σταδιακά καθορίζεται το πλαίσιο στο οποίο θα κινηθεί μέσα στα επόμενα χρόνια. Όπως διαφαίνεται, οι προσπάθειες θα αποκτήσουν κεντρικό συντονισμό και θα επικεντρωθούν στο αμπελογραφικό κομμάτι, όπου η ταυτοποίηση των κλώνων και η εξυγίανση αυτών θα αποτελέσει σημαντική «περιουσία» για το ελληνικό αμπελουργικό μέλλον, τουλάχιστον όσον αφορά τις βασικές γηγενείς ποικιλίες της χώρας.
Η ελληνική αμπελοοινική έρευνα αύριο δεν μπορεί όμως να αφήσει ακαθόριστη την καταλληλότερη ποικιλιακή σύνθεση για την παραγωγή οίνων με ευρεία εμπορική επιτυχία. Για το σκοπό αυτό θα αναπτυχθεί συνεργασία μεταξύ των ειδικών αμπελουργίας, των οινολόγων και των χημικών-τεχνολόγων γεύσης. Η καλύτερη γνώση της χημικής σύνθεσης των σταφυλιών και των οίνων θα αποτελέσει το δρόμο πάνω στον οποίο θα κινηθεί αυτός ο άξονας. Στη συνέχεια, οι βέλτιστες ωριμάσεις, καθώς και οι κατάλληλες αμπελοκομικές πρακτικές θα ελεγχθούν ανά ποικιλία και ανάλογα με τα επιθυμητά προς παραγωγή προϊόντα.
Η περαιτέρω ανάπτυξη της βιολογικής αμπελουργίας και η μείωση της χρήσης φυτοφαρμάκων, με στόχο την προστασία του περιβάλλοντος, θα είναι ένα άλλο βήμα της ελληνικής αμπελοοινικής έρευνας αύριο. Γενικότερα, οι οίνοι εναλλακτικών πρακτικών θα απασχολήσουν περισσότερο τους ερευνητικούς, αλλά και τους παραγωγικούς φορείς στο άμεσο μέλλον. Τα θέματα, επίσης, της κλιματικής αλλαγής, δηλαδή της συνολικής θέρμανσης του πλανήτη, αλλά και της έλλειψης νερού δεν μπορεί παρά να περιληφθούν σε αυτό το ερευνητικό κομμάτι.
Αντίστοιχου ενδιαφέροντος είναι και η ανάπτυξη της λεγόμενης «πράσινης οινοποιίας». Αφορά, επίσης, την ελληνική αμπελοοινική έρευνα αύριο, αφού είναι αυτό που θα οδηγήσει στην αξιοποίηση των παραπροϊόντων των οινοποιείων, καθώς και στη χρήση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.
Τέλος, η μοριακή βιοτεχνολογία, με στόχο την επιλογή, τη βελτίωση και την εμπορική παραγωγή στελεχών ζυμομυκήτων, κατάλληλων για τις ελληνικές ποικιλίες, θα αποτελέσει τον τελευταίο άξονα της ελληνικής αμπελοοινικής έρευνας αύριο και θα επικεντρωθεί στη βελτιστοποίηση των συνθηκών της αλκοολικής ζύμωσης. Άλλωστε, τα συχνά υψηλόβαθμα –εν δυνάμει– ελληνικά γλεύκη δεν διαθέτουν πάντα σε επάρκεια τις απαραίτητες τροφές για τους ζυμομύκητες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους οργανοληπτικούς χαρακτήρες τών προς παραγωγή οίνων. Σε αυτό το πλαίσιο, θα συνεχιστούν οι ήδη ενδιαφέρουσες έρευνες για την παραγωγή οίνων με αυτόχθονες ζύμες, σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας και πάλι σε συνεργασία με ανώτατες σχολές και οινοποιεία.
