Ελληνικό Ινστιτούτο Οίνου
Οι πρώτες έρευνες για τους ελληνικούς οίνους διεξήχθησαν από το ιστορικό Ελληνικό Ινστιτούτο Οίνου. Τοποθετούνται στη δεκαετία του 1970 και είχαν στόχο τη διερεύνηση των οινικών δυνατοτήτων των γηγενών ποικιλιών της Ελλάδας. Έτσι, αρχίζουν να ερευνώνται οι ποικιλίες ασύρτικο, αγιωργίτικο και ξινόμαυρο, αλλά και άλλες ελληνικές ποικιλίες, όπως το σαββατιανό και ο ροδίτης. Για παράδειγμα, αυτήν την περίοδο πρωτόμαθε η αμπελοοινική Ελλάδα για τη μοναδικότητα της ποικιλίας ασύρτικο και για την άρρηκτη σχέση ασύρτικου-Σαντορίνης. Παράλληλα, ξεκινάει μια πολύ σημαντική έρευνα για την προσαρμοστικότητα ξένων ποικιλιών αμπέλου και την πιθανή χρήση τους ως βελτιωτικών ποικιλιών για τα ελληνικά κρασιά. Οι έρευνες αυτές ήταν πολύ σημαντικές και κατέληξαν στο συμπέρασμα πως πολλές εξ αυτών θα μπορούσαν να δώσουν οίνους εφάμιλλους με αυτούς που παράγονται στις χώρες προέλευσης των ποικιλιών αυτών.
Τότε, επίσης, από το Ελληνικό Ινστιτούτο Οίνου, πραγματοποιείται έρευνα στην τεχνολογία παραγωγής οίνου. Πιο συγκεκριμένα, στην αντιοξειδωτική προστασία των λευκών οίνων και στις βέλτιστες συνθήκες εκχύλισης, που θα έπρεπε να εφαρμόζονται στις ελληνικές ερυθρές ποικιλίες. Στο Ελληνικό Ινστιτούτο Οίνου δημιουργείται πειραματικό οινοποιείο, έτσι ώστε να επιτελούνται όλες οι απαραίτητες διεργασίες για την παραγωγή οίνων. Η πρώτη ύλη προέρχεται από τους αμπελώνες του Ινστιτούτου Αμπέλου, αλλά και από συνεργαζόμενους ερευνητικούς αμπελώνες από όλη την Ελλάδα.
Το ερευνητικό έργο του Ελληνικού Ινστιτούτου Οίνου, που συνεχίζεται ακόμα και σήμερα, σε συνδυασμό με άλλα γεγονότα, έπαιξε σημαντικότατο ρόλο στην επανάσταση του ελληνικού οίνου, που συντελέστηκε κατά τις δεκαετίες 1980 και 1990.
