Αμπελώνας στη Χαλκιδική
Ο αμπελώνας στη Χαλκιδική χαρακτηρίζεται από τα αμπέλια των πλαγιών του όρους Μελίτωνα, στη Σιθωνία, που αποτελούν έναν από τους μεγαλύτερους ενιαίους αμπελώνες στην Ελλάδα. Στις αρχές τους 1970, στα φτωχά εδάφη και στις ενίοτε έντονες κλίσεις της περιοχής, φυτεύτηκαν ελληνικές και διεθνείς ποικιλίες, τόσο σε κύπελλα, όσο και σε γραμμικούς, μη αρδευόμενους αμπελώνες, υπό την καθοδήγηση του Εμίλ Πενό (Emile Peynaud). Αξιοσημείωτη ήταν η προσαρμογή των ποικιλιών καμπερνέ σοβινιόν και σιρά, καθώς η περιοχή επωφελείτο από την άμεση επίδραση της θάλασσας (παραθαλάσσια αμπελοτόπια), αλλά και των γηγενών ποικιλιών ασύρτικο, ροδίτης, αθήρι και λημνιό, αλλά κυρίως μιας σπάνιας λευκής ποικιλίας της κεντρικής Ελλάδας, της μαλαγουζιάς, που έκτοτε έχει εξελιχθεί σε μια από τις δυναμικότερες γηγενείς ποικιλίες. Σε εξίσου μεγάλο πόλο για τον αμπελώνα στη Χαλκιδική έχει εξελιχθεί πρόσφατα και η περιοχή του Αγίου Όρους, με νέες γραμμικές φυτεύσεις, ενώ κοντά στη Θεσσαλονίκη, οι παραθαλάσσιες περιοχές της Επανομής και του Αγίου Παύλου, με γονιμότερα εδάφη, αποτελούν άριστο τόπο προσαρμογής λευκών ποικιλιών, όπως είναι η μαλαγουζιά και το ασύρτικο.
