Αμπελουργική παράδοση
Η Ελλάδα είναι μια χώρα σπάνιας ομορφιάς, που χαρακτηρίζεται για το έντονα ορεινό ανάγλυφό της, γεγονός που δυσχεραίνει την αμπελοκαλλιέργεια, παρότι το κλίμα της χώρας την ευνοεί. Ωστόσο, οι Έλληνες είχαν από τους αρχαίους χρόνους την ικανότητα να βρίσκουν τις πλέον κατάλληλες τοποθεσίες, είτε για να κτίσουν τους ναούς τους, είτε για να φυτέψουν τα αμπέλια τους, με αποτέλεσμα η Ελάδα να είναι από τις χώρες της Ευρώπης με την πλέον σημαντική και μακρά αμπελουργική παράδοση. Έτσι, η καλλιέργεια των διαφόρων γηγενών ποικιλιών στους πλέον κατάλληλους γι’ αυτές τόπους έχει καταστεί γεγονός. Άλλωστε, η ανακάλυψη σφραγίδων πάνω σε αμφορείς, αλλά και αρχαία κείμενα αποδεικνύουν ότι στην Ελλάδα υπήρχαν «cru» αιώνες πριν από τη γέννηση του Χριστού!
Αλλά αν βασικό κομμάτι της αμπελουργικής παράδοσης είναι η επιλογή των τόπων, το σπουδαιότερο παραμένει η αμπελουργική πρακτική. Αρκεί κανείς να αντικρίσει τις κουλούρες της Σαντορίνης (που προστατεύουν τα σταφύλια από τον καυτό ήλιο και τα μελτέμια, συγκρατώντας παράλληλα τη λιγοστή διαθέσιμη υγρασία), το κυπελλοειδές κλάδεμα της ποικιλίας σαββατιανό (που επιβιώνει έτσι καλύτερα στην Αττική ανομβρία) ή το υποστυλωμένο αγιωργίτικο (που αντιπαθεί βροχές και υγρασία) και θα καταλάβει ότι η μακρόχρονη αμπελουργική πείρα αποτελεί το θεμέλιο για το μοναδικό χαρακτήρα των σημερινών ελληνικών κρασιών.
