Νέο αίμα στους αμπελώνες!
Δίπλα στους βετεράνους αμπελοκαλλιεργητές, με την πολύτιμη πείρα και τις πάμπολλες εμπειρίες, ήρθε να προστεθεί μια νέα γενιά αμπελουργών, που μπορεί να μην είχε «σκαμμένα» χέρια, αλλά διέθετε επιστημονική γνώση και παραστάσεις, από την επαφή με περίφημα εκπαιδευτικά ιδρύματα, αλλά και σπουδαία οινοπαραγωγικά κτήματα του κόσμου. Είναι το νέο αίμα στους αμπελώνες της Ελλάδας.
Οι αλλαγές στον ελληνικό αμπελώνα ξεκίνησαν από τη δραστική μείωση των αποδόσεων, ενέργεια απαραίτητη προκειμένου το κάθε πρέμνο να μεταφέρει στις ρώγες του ισχυρά την προσωπικότητα της ελληνικής γης. Μάλιστα, όπου και όταν χρειάζεται, ο πράσινος τρύγος απαλλάσσει το αμπέλι από το υπερβολικό φορτίο, προσδίδοντας στα εναπομείναντα τσαμπιά δύναμη και ευρωστία. Ένας άλλος νεωτερισμός, που έφερε το νέο αίμα στους αμπελώνες ήταν η σωστή άρδευσή τους και γενικότερα, η εδραίωση της ορθής αντίληψης περί ύδατος και αμπέλου: «πότισμα όταν, όσο και όπου χρειάζεται», προκειμένου το αμπέλι να δώσει μια εξαιρετική πρώτη ύλη (σε αρκετές περιπτώσεις και με μετεωρολογικό σταθμό εντός αμπελώνων). Δίπλα βέβαια στις γραμμές ποτίσματος, που διατρέχουν πλέον πολλούς από τους ελληνικούς αμπελώνες, βρήκαν τη θέση τους όχι μόνο οι παραδοσιακές ποικιλίες κάθε τόπου, αλλά και νέες, καρπός της αναζήτησης των αμπελουργών, ώστε να δώσουν πρωτόγνωρες οινικές εμπειρίες σε κάθε ανήσυχο οινόφιλο. Επιπρόσθετα, ο ολοένα αυξανόμενος σεβασμός στο περιβάλλον συνοδεύει την αμπελουργική αναμόρφωση της ελληνικής οινοπαραγωγής, σε σημείο μάλιστα που μεγάλο μέρος των σύγχρονων κρασιών της Ελλάδας να προέρχονται –έστω και αν αυτό δεν αναφέρεται πάντα στις ετικέτες– από σταφύλι βιολογικής καλλιέργειας.
