Λιαστά κρασιά
Τα λιαστά κρασιά (ή ηλιαστά, από τη λέξη «ήλιος») είναι γλυκά κρασιά, που παράγονται παραδοσιακά στην Ελλάδα, από τους προϊστορικούς χρόνους μέχρι και σήμερα. Το όνομά τους φανερώνει την πρακτική του λιασίματος, του «στεγνώματος» δηλαδή των σταφυλιών, με αποτέλεσμα τη μερική αφυδάτωσή τους, αφού τρυγηθούν: «ηλιαστά» ή «λιαστά». Το μέρος που απλώνονται τα σταφύλια για να στεγνώσουν αποκαλείται λιάστρα (το «ηλιαστήριον» ή «θειλόπεδον» των αρχαίων).
Οι αναφορές για τα λιαστά κρασιά και για τον τρόπο παραγωγής τους είναι αμέτρητες. Ο Όμηρος λέει πως ο Οδυσσέας θαύμαζε στο νησί των Φαιάκων (τη σημερινή Κέρκυρα), τον αμπελώνα του βασιλιά, μέσα στον οποίο υπήρχε ειδικός χώρος για το λιάσιμο των σταφυλιών και βέβαια για το κατοπινό πάτημά τους. Ο Ησίοδος δίνει λεπτομερείς πληροφορίες για την τεχνική του λιασίματος στη Βοιωτία. Πολλοί περιηγητές αναφέρονται στο «λιαστό» κρασί της Σιάτιστας, ενώ για περισσότερο από 3.000 χρόνια, τα λιαστά κρασιά πολλών νησιών του Αιγαίου εξακολουθούν να είναι διάσημα και σήμερα.
Τα λιαστά σταφύλια είναι πάρα πολύ πλούσια σε σάκχαρα, δίνοντας κρασιά, που στο τέλος της αλκοολικής ζύμωσης περιέχουν πολλά αζύμωτα σάκχαρα και επομένως είναι ιδιαίτερα γλυκά. Τα λιαστά κρασιά διατηρούν όμως τόσο τα συμπυκνωμένα αρώματα του σταφυλιού, αποκτώντας μεγάλη αρωματική πολυπλοκότητα και εξέλιξη με την παλαίωση, όσο και υψηλή οξύτητα, αφού με το λιάσιμο, εκτός από τα σάκχαρα και τα αρώματα, συμπυκνώνονται και τα φυσικά οξέα του σταφυλιού.
