Ελληνικά φρέσκα φρούτα
Όλη σχεδόν η γκάμα των φρούτων της Μεσογείου μεγαλώνει στην εύκρατη Ελλάδα. Κάθε εποχή έχει τις δικές της «σπεσιαλιτέ» από ελληνικά φρέσκα φρούτα: μήλα, αχλάδια, ακτινίδια και κυδώνια το χειμώνα. Εσπεριδοειδή το χειμώνα, την άνοιξη και όλο το καλοκαίρι (συγκεκριμένες ποικιλίες καλλιεργούνται έτσι ώστε να υπάρχουν σχεδόν πάντοτε διαθέσιμα), βερίκοκα, κεράσια και φράουλες στα τέλη της άνοιξης και στις αρχές του καλοκαιριού. Ύστερα, έρχεται όλο το φάσμα από χυμώδη καλοκαιρινά φρούτα, από ροδάκινα έως πεπόνια και σύκα και, τέλος, σταφύλια, στο τέλος κάθε ελληνικού καλοκαιριού. Ορισμένα φρούτα συνδέονται στενά με συγκεκριμένες περιοχές, όπως τα μικρά ξινόμηλα του Πηλίου, τα γνωστά φιρίκια, ροδάκινα και κεράσια από την κεντρική Μακεδονία, κεράσια Αγιάς από τη Λάρισα, εσπεριδοειδή από την Πελοπόννησο, σύκα Καλαμάτας και Εύβοιας και πολλά ακόμη. Η Ελλάδα εξάγει μεγάλο μέρος της συγκομιδής φρούτων της, είτε ως φρέσκα είτε επεξεργασμένα σε χυμούς και κονσέρβες (ιδίως κομπόστα ροδάκινο). Οι Έλληνες, πιστοί στη μεσογειακή παράδοση, τρώνε συνήθως αρκετά ελληνικά φρέσκα φρούτα ημερησίως, κυρίως μετά τα γεύματα. Από την άλλη μεριά, υπάρχει ολόκληρη σειρά γλυκών, τα γνωστά «γλυκά κουταλιού», που γίνονται από φρούτα εποχής (καθώς και από μερικά λαχανικά και τρυφερούς καρπούς, που συνηθίζεται να τρώγονται ως ξηροί), με σιρόπι.
